З нагоды дня вызвалення Нэльсана Мандэлы з турмы 11 лютага ў 1990 годзе, а таксама з нагоды ўгодак адыходу Мубарака ад улады ў Егіпце, у той жа дзень год таму я была запрошаная на моладзевую канферэнцыю медыя-актывістаў "Ад Кейптаўна да Каіра".
Гэтых хлопчыкаў я сфоткала ў Саўэта: былое гета, месца адсялення чорнага насельніцтва з Ёханэсбургу падчас апартэіду.
У першую ноч я прасыпалася разоў 5, адзін з апошніх разоў - пад песню, якую спявалі ледзь не ўсёй плошчай, хорам, з феерверкамі, проста так 🙂 Бо, як сказалі мне абарыгены, "святкаваць пакуль няма чаго".
Фуффф, вось толькі зараз, села за комп і супакоілася крыху. Тут усё прывычнае і знаёмае ў адрозненні ад цэлага гэтага дня...
Сёння быў дзень адавы! Мяне не выпусцілі ў Каір з Варшавы. Кажуць, патрэбная віза.
Паразмаўляла з актывістам егіпецкай рэвалюцыі. Ён трапна заўважыў, што добры час стаць лідарам — гэта калі людзі патрабуюць ідэяў і граматнага каардынатара. Ягонае імя не называю, ён нам яшчэ можа быць карысным у многіх справах, а так стане неўязным.
Кожны раз, калі даведваюся нешта цікавае пра палякаў ці вывучаю чарговую порцыю забаўных словаў, шкадую, што не запісваю. Дык вось, думаю, прыйшоў час пачаць дзяліцца і з вамі!
Скажу шчыра, што такога вулічнага драйва я раней не адчувала бадай нідзе і ніколі, бо ўсе палітычныя мітынгі праходзяць у той ці іншай ступені напружанні, а тут...
Пакуль была ў Індыі, ганялася за новымі сябрамі з розных краінаў свету.
Знайшла ў сябра ў альбомах фоткі з флэшмоба "Дзень Пацана". Далей можна без каментароў, проста глядзіце фоткі.
Берлін. Сонца, якое паўсюль, і ўнутры, і звонку, нават падчас дажджу, нават з-за хмараў. Цяпло, якое грэе скрозь калючую сцюжу, ад якой трэба хавацца з носам у вялікі пухнаты шалік і грэць далоні ў рукавічках.
Учора я атрымала сваё першае пасведчанне “Прэса”! І гэта пры тым, што журналістыкай я ўжо займаюся амаль пяць год!
Сказаць, што я ў кайфу - не сказаць нічога. Я, відаць, сапраўды правільна абрала прафесію, ну і што няправільна абрала ўнівер і факультэт. Але гэта ўжо няважна!
Так, мова чалавека звязана з тыпам мыслення, бо кожнае слова - гэта не набор сімвалаў, гэта пэўны вобраз у галаве, які звязаны менавіта з гэтым словам. Калі чалавек вучыць новую мову, некаторыя сувязі падвойваюцца, а калі пераходзіць цалкам на іншую мову, то гэтыя сувязі разбураюцца і будуюцца наноў.
Насамрэч, гэта было знята яшчэ ў верасні, рабілася доўга ў вольны ад працы час (такое сапраўды бывае! замест сна), і дарабілася ўжо — ажно 2 тыдні таму, а ў мяне ўсё не даходзілі рукі запосціць вынік!
Для тых, хто калісці прапусціў гэта на маім блогу ў ЖЖ: дублюю і захоўваю для нашчадкаў па-за рознымі там ЖЖамі, так будзе надзейней. Магчыма, калі знайду яшчэ нешта з "бэста", гэта таксама з'явіцца тут пазней, а пакуль...
© 2019 • Все права защищены
При использовании материалов обязательно письменное разрешение автора.