
Исландия [2]: Наш маршрут, климат и дороги
По многочисленным просьбам поскорее перейду к нашему маршруту.
We use cookies to improve your experience on our site. By using our site, you consent to our use of cookies.
По многочисленным просьбам поскорее перейду к нашему маршруту.
Неделю назад я вернулась из этой потрясающей страны, и хочу вам рассказать о ней поподробней. Почему? Ну, например потому, что хочу помочь вам туда попасть, а просьб поделиться информацией я слышала во время поездки очень много. Оговорюсь, что хоть я уже и повидала три с чем-то там десятка разных стран, а ничего и близко похожего, такой ошеломляющей красоты природы не видела нигде.
На Медиабаркемпе — строгий учет посещаемости! По крайней мере в первый день.
Внезапно больше 30 км по югу Гомеля. Впервые приехала к реке, словила дежавю насколько же Висла и Сож похожи, как брат и сестра, побывала в Березках, погоняли по соседним деревням, надышались допьяна цветами.
30 апреля 1997 года, ровно 16 лет назад, началось вещание Радио «Рокс» в Беларуси. Того самого «Рокса», а не того, что сейчас. Буквально вчера случайно вспомнилась та история, как в феврале 2005 года я впервые задумалась о том, почему и кто в этой стране может забрать ни с того ни с сего у тебя то, что для тебя очень много значит.
Канцэрт крутога гурта HandmadE (x-Jab Club), унізе — некалькі песень у відэафармаце. Канцэрт быў 22 студзеня.
Ну, лепш позна, чым ніколі. Фотачкі + відэа!
Перадкаляднае падарожжа ў Нямеччыну. Як заўжды, чыстыя эмоцыi. Глядзiце самi.
Две недели, как я уехала из Варшавы. Некоторые из вас просили меня потом написать «как тебе будет после переезда», и есть такие, кто до сих
Прыняць рашэнне дапамагаюць сітуацыі, вандроўкі, людзі, азарэнні і словы. А потым, калі недзе глыбока ўнутры рашэнне ўжо даўно прынятае, варта аднаго слова, адной неасцярожнай фразы каб сказаць: «Паехала-ка я дадому!».
Прыемна: Беларусі прысвечаная цэлая серыя ў SP, а Расію яны ўзгадваюць у апошніх секундах: з’яўляецца Іісус у цішотцы Free Pussy Riot.
… Менавіта тут да мяне дайшло, ДЗЕ Ляпісы здымалі свой кліп «Я верю» 😉
Спусціліся мы з велічэзнай тэлевежы і … пабачылі заліты сонцам горад з высокім-высокім сінім небам, моцным ветрам, цёплым восеньскім сонцам і жоўтых светлафораў! Запрашаю на першую частку шпацыру.
Як апынулася, у Манрэалі чыгуначны вакзал знаходзіўся ад мяне ў некалькіх кварталах і ў першы ж вольны дзень ўжо ў 6 з нечым раніцы я сідзела ў цягніку на Таронта!
Быў апошні дзень у Манрэалі, закрыццё Асамблеі CIVICUS і апошнія шпацыры па цікавым напаўфранцузскім горадзе з мяккім ад вялікай вады паветрам. Вось так мяне злавілі і сфоткалі ў той дзень мясцовыя фатографы.
Калі мне пашчасціла быць у Паўднёвай Афрыцы, то мы наведвалі галоўны офіс CIVICUS у Ёханэсбургу, вось там-та я і даведалася, што плануецца такое мерапрыемства ў Манрэалі. Надзеяў амаль не было, але я падала заяўку. І цудам, за месяц да асамблеі я атрымала пазітыўны адказ і квіткі!
Падумалася тут, што ўсе людзі падзяляюцца на два тыпы: базэ-людзі і фермі-людзі.
«Натхняй, каб быць натхнёным!» — менавіта гэтымі словамі можна акрэсліць тое, што адбываецца падчас канферэнцый фармату TED.
У першую ноч я прасыпалася разоў 5, адзін з апошніх разоў — пад песню, якую спявалі ледзь не ўсёй плошчай, хорам, з феерверкамі, проста так 🙂 Бо, як сказалі мне абарыгены, «святкаваць пакуль няма чаго».
Фуффф, вось толькі зараз, села за комп і супакоілася крыху. Тут усё прывычнае і знаёмае ў адрозненні ад цэлага гэтага дня…
© Christina Bodendorfer, 2023 • Все права защищены
При использовании материалов обязательно письменное разрешение автора.