Калі дзяўчынка на касе ў аўтавакзале даведалася, што мы едзем у Іку, яна сказала: «Вы лепш едзьце ў Паракас! Там птушкі!». Але апынулася, што паміж гарадамі меньш за 100 км і таму мы выправіліся туды ў апошні дзень перад ад’ездам назад у Ліму.

Нарэшце пад вечар мы дабраліся да пустыні і да самага сапраўднага оазіса Хуакачына. Возера пасярод пяскоў! Даехаць да горада — 1$, таму тут самае тусовачнае турыстычнае месца, як апынулася.

Как настоящие туристы мы сделали ход конем и заказали единственную экскурсию, которую предлагала местная туристическая компания.

У краіне, дзе ніхто з нас ніколі не быў і планаў дадатковага падарожжа ніхто не будаваў, прыйшлося выбіраць метадам тыка. Тык — Іка ў 300 км ад Лімы.

Ціхі акіян!

Сёння я пакажу вам астатнія фоткі з Лімы. Шкада, не было на гэты горад шмат часу, бо ў асноўным сідзелі ў чатырох сценах, на Асамблеі. На горад было па 15 хвілін удзень, былі вечары і ночы, якія праходзілі ў размовах, таму толькі тройчы я выехала за межы «нашага раёна»: на акіян, у бар у старым горадзе і на кірмаш.

Я не паспяваю выкладваць фотаздымкі. Люблю гэты стан, але трэба нейк браць сябе ў рукі.